W Polsce Ludowej oprócz oficjalnego, akceptowanego przez cenzurę nurtu muzycznego, istniało całe podziemie, tzw. drugi obieg muzyki młodzieżowej. Reprezentowały go głównie zespoły punkowe i rockowe. Choć ich działalność była tolerowana przez władze, grupy mogły występować wyłącznie w małych klubach, prywatnych pomieszczeniach, a z czasem na potępianych publicznie festiwalach np. w Jarocinie. Treść i formę prezentowanych utworów określano wówczas jako chuligańskie i anarchistyczne. Z kolei wykonawców i ich słuchaczy wprost nazywano degeneratami, alkoholikami i narkomanami. Po wprowadzeniu stanu wojennego, artyści ci doświadczyli represji: zakazu występów, poboru do wojska czy odebrania paszportu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Napisz swoją własną recenzję i opublikuj w tym miejscu